Kara(nlık)deniz

Saçlarını fütursuzca
Simleriyle tarardı dolunay
Başak saçlarında parlardı
Ay ışığı yol yol salınarak
Gözlerin dalar giderdi
Denizin engin karanlıklarına
Yalınkılıç kıyasıya
Çarpışırdı gözbebeklerinde
Korkuların ve hasretlerin

Yıldızlar umarsızca
Yanıp sönerdi gökyüzünde
Gül yanaklarında her dem
Dolunayı kıskandıran
Pırıltılar yanardı
Karanlık suların kalbine
Uzatırdın ellerini
Sevdadan vurgun yerdi
Bütün çizgilerin

Kudururdu acımasızca
Beyaz köpüklü dalgalarla deniz
Köpüren sularda erirdi hece
Dile getiremeden daha
Kalemin ihanetini
Düşlerin uyurdu sessizce
Kara(nlık)denizin koynunda
Bilirim, içli bir çocuk gibi
Kana kana ağlardı hislerin


?Bir gün? derdin hep
?Bir gün ben de geleceğim
Zayıf bedenim bu ağır
Bu taşınmaz yükten kurtulacak
Tüm varlığımla yalınkılıç bekliyorum
Bu çılgın deniz, bu deli dalgalar
Senin gibi bir gün beni de yutacak
İşte o zaman ellerimde
Sonsuza dek kalacak ellerin?

Oysa bilmezdin ölümü
Bilmezdin insana neler ettiğini
Sadece özlemlerle beklerdin
Bana geleceğin günü
Ama yalvarırım vazgeç!...
Gelme kara(nlık)denizin oyununa
Kıyılarını okşayan dalgalar
Senin körpe bedenine acımaz ki
Açmadan solar nazenin güllerin

Bilemezsin o mavi gözlü canavar
Nasıl parçalar ciğerlerini
Nasıl sıkıp kırar kemiklerini
Geçmişini, bugününü, geleceğini
Her şeyini alır bir anda elinden
Sonra da hiç yaramazlık yapmamış
Masum bir çocuk gibi sessizce
Güneşe teslim eder, süt liman
Yosun kokan masmavi gözlerini

Karanlık suların dibinde balıklar
Bedenini parçalarken lime lime
Üstünden geçen onlarca gemi
Ne görür seni ne de duyar sesini
Gün doğar, gün batar üzerinde
Takvimler açılır takvimler kapanır
Ama hep bir umut daha vardır
Benden bir şey kalmasa da geriye
Gelecekler ve sana getirecekler beni