Kardelen Asiliği

içimde eski bir saatin hezeyanları
canhıraş repliklerin böğrüme abanmışlığı
bana benzedi sonunda
iliğimin hırçın sesi


uzak nehirlerin kıyısında salınan kavaklar gibi
yalnız suya dönük yüzüm

/kire isyan
dalı yaprağı bir tutam çocuk/

sonra
sular da alacalandı
çünkü Tanrılar acımasızdı
şarkıları ağır

ağrılandım
dudakları ısırılmış
şiirlere saklandım

kavaklar dik durur dedi kuşlar
hiç uyumazmış yıldızlar
sordum uysal orman mı kaldı
dediler karşı kıyıdadır ışık sesi

ne süpriz
hâlâ kahraman kadınlar var

en asi pankartları
düşman kentlere astım
dönüp bakmadım

/dağlar öyle kızgın öyle kızgın/

şimdi
güneşe kavuşan kardelenim

Tanrıyı kime şikayet edeyim