K/ayıp Değil Sesine Tutunmak

akşama müjdeler bıraktın
ırmak sesinle
bir selamınla değişti akvam
ve en mavisini giydi gökkubbe

merhaba
gözleri buğulu hüznümün mavisi
merhaba içimin billur nefesi
merhaba!

pençeleri umutlarıma takılmış bir kederdeydim
çok zamandır
kaç zamandır yankısızdı odalarım
balkonumda çay keyfim eksikti
tadını tuzunu yitiren akşam kızılı
ve alabildiğine solgun bir eylüldüm
üzgündüm
durmadan kızaran gözlerin siması
dalgınlığın âlâsıydım bu sıralar
neydi gündüzü geceden ayıran
ve sevmek nasıl başlardı unutmaya yüztutmuştum
sen sesini ruhuma yeniden salana kadar.

sesinle kurtuldu içimin kavimleri
tufanların elinden
sesinle yaşam güzelliğe büründü yeniden
bin kez daha aşık olasım geldi
ve hayalperest çocukluğum vazgeçti büyümekten

merhaba
sesinde şiirler saklayan adam
merhaba sakin denizlerde çılgın dalgam!

gülüşünle sokağıma ebruli çocuklar yürüdü
rengârenk bir uçurtma uçuyor dağların doruğunda
dallar yeşile durdu haberin olsun
eylül eylül içimde bir tomurcuk oldun

nereden estiysem sana
merhaba!
nasıl geldin bilmem ama
sesindeki ne hoş seda

dindirdin çığlığı geceye asılı kalan kâbuslarımı
bir soluğunla bitirdin kalbimin aşk yerine tüneyen ağrılarımı
ben şimdi korkmuyorum sevdanın karasından
ruhum yaşam kuşandı sesinin yankısından


(daha ne olsun gözleri baharım / sesin varken kendimi bile yok sayarım!)
18 Eylül