Kayıp Hayatlar
Öfkeyle nefrettir, yanan bacası
Ne kadın mutludur, nede kocası
Yüzlere yansıyan ruhun acısı
Yok olup gidiyor kayıp hayatlar
Kan ile katrandır, yenip içilen
Kör kuyuda hayat, ömre biçilen
Zifiri bir yol var, kabre geçilen
Yok olup gidiyor kayıp hayatlar
Sadece anıdır, baba ocağı
Ne kadar uzaktır, ana kucağı
Unutulur gider kardeş sıcağı
Yok olup gidiyor kayıp hayatlar
Bütün hayallerin boğazda düğüm
Masum yavrular elde kördüğüm
Her yanın pranga görüp gördüğün
Yok olup gidiyor kayıp hayatlar
Akşamlar olmadan bekler sabahı
Al emanetin diye, anar allah'ı
Neden her şey eksik, nedir günahı?
Yok olup gidiyor kayıp hayatlar
Duvarda asılı, silik bir resim
Dikili taşında yitik bir isim
Ne hatırası var, nede bir cisim
Yok olup gidiyor kayıp hayatlar
yaralı kurt'tan...
ne dokunaklı anlatmış şiir anlatmak istediğini...
çok güzeldi.
sevgiler.
Hüzün verdin bu gün mutlu gelecekler güzel umutlarla başlar tebrikler emeğe
gerçekten anlatmakla kalmayıp yaşatmışsınız kayıp hayatları 🙂 okurken nasıl içim acıdı bilemezsiniz hele de ruhun acısı yüzlere yansıdığında ... ne fecidir
düşündüren ve sorgulayan şiire selamlar 😙
Hüzünlü ve gerçek. Çok güzel dile getirilmiş, kutlarım selamlarla
Can ustam,dizeler gerçek yaşamı gözlere sergilemiş alamak gerek hissetmek gerek.Üşüten ve bi okadarda düşündüren eserini kutlarım.Satır aralarına bu yaşamın gerçeklerini enfes yerleştirmişiniz.👍