Kayıp Nokta

Laf kalabağında noktasını kaybetmiş ünlem gibiyim .
Geceler; gerçeklerimin üzerine yığılıyor ,
Gün doğumu ; fil sürüsü şiddetiyle eziyor tüm hayallerimi.
Bir fikr-i firar ki , benden olamaz .
Sebebi sensin ...

Dere yatagindan çıksa ,
Bulamaz mı yolunu ?
Ya göçmen kuş kuzeye uçsa !
Yakar mi şimal rüzgarı kanatlarını ?
Elimdeki üç taşla , beş taş oynayabilir miyim ?
Bir şeyler eksik kalıyor .

Masallar yazıyorum ,
Masallar yazamıyorum .
Ne elim tutuyor , ne dilim dönüyor .
Nereden başlayacağımı bilemiyorum ,
'Bir varmış 'ı ' yok ;
'Bir yokmuş 'ta' takılıp kalıyorum .
Ve olmadık bir yerde bitiyor masal ...
Yarım .
İtiraftan korkuyorum ya ; sensiz her-şey yarım !...

Yanımda olasın ; ruhunla, ruhuma değesin istiyorum .
Sonra bu düsünce sıtma gibi titretiyor bedenimi .
Korkuyorum;
Taş taş üstüne kurduğum ütopyalarımı yıkarsın diye ,
Korkuyorum masalımın son noktasını ,
İstediğin yere kondurursun diye .

Laf kalabalığının ortasında , beli bükülmüş soru işareti gibiyim .
Hiç iyi değilim ,
Aklıma olmadık şeyler giriyor .
Diyorum ki ;
Mürekkebi bıraksam bir kenara ,
Şarapla kandırsam kelimeleri ,
Sarhoş etsem cümleleri ,
Sonra en zayıf anlarında ,
İki kelime ile , yazıversem seni sevdiğimi ...

Laf kalabalığının orta yerinde , Aşk'ın kayıp noktası gibiyim .
Hiç iyi değilim ,
Hic iyi değilim....