Kır Çiçekleri

Gök,yere çökmüştü nevruzlarla.
Küme küme buluttu nergisler.
Menekşe dağından,
Sümbül koyağına inerken,
Toprağa serpilmiş yıldızlardı çiğdemler.

Çiçekler çağırırken kıra,bayıra;
Düğüne,bayrama koşar gibi koşardık.
Hep,"seviyor" dedirtirdik
Papatya yapraklarına.
Bir gelincik tarlasındaki
Yangının ortasına düşerdik.

Çiçekler çocukluğumdu,
Çocukluğum çiçek.
Bir fide kalmadı,
Saksıya dikecek.

Kokular,şişelerde tutsak;
Ben,çocukluğumdan uzak;
Yitirdiğim özgürlüğümü ararım.
B ı r a k s a l a r ,
Yine o gelincik tarlasında yanarım.