Kış Uykusu
3:00
Geceler sabahlara küs,
Bir türlü gün doğmuyor,
Zemheri kıştayız ki
soba,yorgan kâr etmiyor.
...3:30
Kalbimi yokladım da donmuş olsa gerek
Onca kolan yağı tükettim
Bir türlü ayılmıyor.
...4:05
Boynunda ilmiği duvara asılmış zaman
Suçu yokmuş akrebin azlettirmiş yelkovan
...5:00
Yorgun göz kapaklarım uykuyu beklemekte
Zihnimse bedenime inat harıl harıl öğütmekte.
...5:30
Küçükken ben uyurdum yatağımda mışıl mışıl
Şimdi, yatak üstümde uyuyor mışıııl mışııılll
...
ikibinon
beğenilmek kadar eleştiriliyor olmak da çok güzel ki bu durum şiirlerimin ciddiye alındığını gösterir. şiirlerimi ciddiyetle okuduğunu zaten biliyordum bugün bunu yeniden göstermiş olman beni sevindirdi. yorumun için sağol 👍
👍👍
Bu dizeleri okuyunca donakaldım: Şiirin adında "kış" sözcüğünün geçmesinden değil, şiirin başarısızlığından!
Şeyma Kuyumcu'dan okuduğum en kötü şiirdi. İmgeler imge değil. Sözcüklerin hiçbiri, gündelik dilde kullandığımız anlamların ötesine geçememiş; hepsi de tek katlı. "beklemekte"ye uyak olsun diye, "öğütmekte" denmiş, ama sadece denmiş işte; ortada nokta kadar bir şiirsellik yok.
Şiir bilgisi sıfırın altında olan herkesin karalayabileceği çeşitten, basit lâf yığınlarıdır karşımızda.
Hiçbir akıcılığı olmayan, kupkuru bir söyleyiş, şiir diye önümüze sürülen şeyin iliğini-kemiğini kurutmuş adeta.
Şeyma'nın şiirsel grafiğinde, hissedilir derecede gerilemenin işaretleri bunlar.
Üzüldüm, fakat doğrusunu söylemek, benim edebiyata olan saygımın ve sevgimin gereği.
Eleştirmen, iyiyi-güzeli olduğu kadar, kötüyü-çirkini de göstermekle yükümlü.