Kıyametler Koparken Sararıyor Gökyüzü/m...

_Tükenirken ilkyazda güneş ışımaları
Uğultusunda can çekişirdi rüzgârlar_





Yüreğim maval yatağında hayatın
Sırtımda hörgüçlerim
Tiril tiril titrerim...




Kaçsam hangi vadiye gelincikler sönerdi
Gözlerimi alırdı kan kırmızı damlalar...
Ruhuma üşüşen kaç mavi çiçek
Kaç vakit kovalardı katran günahlarımı
Hüzünlerim gün kadar
Arşa değse de avazım
Sızılarım gün aşırı, arsız rüzgârla yoldaş...







Gece kepenklerini indirmez hayalimden
Kaçmaya çalışsam öfkem patlar
Dursam dirhem dirhem yankılarım sessizliğimde ağlar...






Sema ya el açıp kandillerimi yaksam
Mümkün mü yel vurmadan avunsam..
Titreyen mum ışığında yakarım ellerimi
Sızısında gün boyu ağmak ve kederliyim






Ahvalin aidatı çok ağır özlemlerde
Kıyametler koparken sararıyor gökyüzü/m...
Eksilen yanlarımın uykusuz nöbetleri
Esiri eder beni mavzer yataklarında...







Tınıları çalınır esrik türkülerin
Tarıyor saçlarımı ağır aksak ezgiler..
Gözlerimde vakit ötesi kırgınlıklar
Umudu boş veriyor sızılı dargınlıklar
Islak yakam haşin damlalarımdan
Düğümlenmiş mendillerim ağıtlarımdan...





Esmer günler hırçın kıyılardan vurdukça
Perişan şehrim tek dosttum yakamda rozet hüznüm....
Geceye dolunay vurdu yine
Kapandı kapılar bir bir...
Can çekişte soluklar...