Koca Çınar

Dünyaya geldiği anda,
İlk anne bildi, meme emdi, güç aldı,
Yürüdü emekliyerek, sonra da koşarak.
Hayat yoramadı, yürekliydi,
Çalışmaya aşıktı, koca bilekliydi,
Özgürlük savaşçısı, garip dostuydu,
İnsanlığı, insanları sever, aşık ruhluydu.
Din, dil, ırk ayırmaz, yaratanı tek bilir,
İnsanlığa saygılı, büyük düşüncelere,
Sevdalı,
Yarınların adamıydı.
Elbette hayalleri de vardı, çocukken çocukça,
Adamken adamca.
Düştü elbette, yırtıldı dizleri, sürünmedi,
Süründürmedi de fırsat bu fırsat diye, elinden tuttu kaldırdı,
Düşenleri.
Basit olaylara gönül vermedi, küçülmedi,
Büyük balık büyük oltayaydı,
Bildi.
İdeolojileri vardı büyük adamların,
Öğrendi.
Koskocaman dünyada küçücük bir kum tanesiydi,
Savrulmasına direndi, sürüklenmedi,
Rüzgârlarla savaşmadı, yön verdi,
Doğaya direnmedi, saygı gösterdi.
Buğday başakları gibi, dolunca eğildi başı,
Virgül olmadı hiçbir zaman koskoca menfaatlere.
Savaşları barışa yem yaptı,
Barışı insanlık bildi, sevdi, sevdirdi.
Bir insan portresi çizdi, yaşadığı anlarda,
Ölümü hak bilirim dedi günüm gelince,
Son nefesine kadar, son lokmasına kadar,
Hayatı yaşam bildi, ölümü de hak,
?Ne kadarda yaşarsak sonumuz kara toprak?,
Bu türküydü parolası, yol gösteren lambası, kılavuzu.
Gün geldi koca çınardı artık,
Saçları bembeyaz, heybesi dopdolu, yüreği rahat,
Şöyle bir dönüp baktı ardına, yetiyordu yaşamak,
Hepimiz tanrının kulu, gelen de Azrail'di bak,
Tam da zamanında gelmişti, sürünmeye kalmadan,
Koca çınar artık,
Koca çınarın gölgesinde uyuyordu çok rahat.





08.06.2009.Sarıyer.