Kül Yangını

Umarsızca savurdum küllerimi göklere
Tarumar oldu umut bahçemin çiçekleri
Vefasızlık çiğnedi çarkında tüm hayalleri
Sustum artık gözlerimi şizofren sevgilere

Dünlerim karanlık benim, yarınlarım yok!
Miadını doldurmuş bir fırtınada savruluyorum
Kurşunlarla değil kara gecelerle vuruluyorum
Yarısı elimde, yarısı yüreğimde kanlı bir ok!

Azad ettim ruhumu dün gece insanlık kafesinden
Koparıp kalbimi fırlattım bir denizin obur iştahına
Şarkılara düşmandım, şarkılarla öldüğümden bu yana
Tutuşup yandım bir yangının soğuyan küllerinden?