Küstüm

Zemheri oldu hep mevsimlerim
Donakaldı gönül çiçeklerim
Başımda eser deli bir poyraz
Bahara küstüm yaza küstüm

Ben diye başlar söze
Maskeler takılmış yüze
Hayrı olmaz kendine bile
Erkeğe küstüm kıza küstüm

Pişmeden dizilir kelimeler
Anlamdan bihaber dizeler
Midende mi çıkyor bu sesler
Şiire küstüm saza küstüm

Vatan desen dudak büker
Şehit desen çekip gider
Şehveti aşk diye satar
Cilveye küstüm naza küstüm

Yüzünde sahte gülücükler
Dokunsan tel tel dökülecekler
Doğallıktan uzak salonda güzelleşen
Göze küstüm yüze küstüm

Diken batsa eline feryat eder
Sesinden dağ taş inler
Bir de Mecnundan Leyladan dem vurur
Boş lafa söze küstüm

Dönerken bir yudum ışık aşkına
İnsan dönüyor şaşkına
Kül kül savrulurken yüreğim
Ateşe küstüm köze küstüm.