Lale/zarda

Eylüldü...
Gittiğinin ertesiydi zaman
Gözüm bulanık
Gözü yaşlı göklerde
Gönlüm yine sende...



Rengârenk bir lalezardayım
Aylardan haziran...
Onca lalenin arasında
Bütün ihtişamıyla
Güneşe doğru boy vermiş
En güzel laleydin sen...
Yapraklarının albenisi
Kıskandırmaya yeterdi
Yaratılmış en mükemmel
Kelebeği...



Bense
Uzaktan bakardım sana
Kutuplar kadar uzaktan...
Oysa en yakınında ben vardım
Yapraklarının içinde saklanırdım...
Sen hiç farkıma varmasan da
Kokunu içine çekecek
Bağrında yaşayıp
Göğsünde ölecek
Minicik bir örümcektim...



Zaman ne de çabuk geçti
Anlayamadım...
Tutsaklığımı anlamadığım gibi...
Ayaklarımda prangalar yoktu oysa
Kocaman asma kilitli
Demir parmaklıklarım da!
Ama sen sarmıştın her yanımı
Ve kendine hapsetmiştin beni...
Esaretim dağlar kadardı...


Sürgünün olmaya
Böylesine gönüllüyken
Ömrünün bu kadar
Kısa olacağını
Hesap etmemiştim...
Önce rengin soldu usul usul
Sonra belin büküldü yavaşça
Birer birer terk etti seni
Güvendiğin tüm güzelliklerin
Görememiştim...
Bilememiştim...



Sensizlik acısı kırık saplı
Paslı bir hançer gibi
Yeniden saplanırken yüreğime
Ardından haykırıp
?Dur! Gitme!...' diyememiştim yine!
Öylece kalakaldım
Muhteşem bir güzellikten
Arta kalan kuru bir sapın üzerinde...



Bana bir gün

?Mevsimler hep
Kendi feleğinde döner.
Uzaklık bilmez onlar,
Esareti tanımazlar.
Ardı ardına teklifsiz gelirler,
Ama menzilden uzak kalmazlar.
Yollarından ayrılmazlar...'

Demiştin...



Yol ve uzaklık
Zamanda izafidir oysa!...


Şimdi soruyorum sana;
Lale içinde saklanan
Bu zavallı örümcek
Menzil nedir
Nedir esaret
Nereden bilecek
Yokluğunda?...



Anlaşılmaz ne varsa aramızda
Anlatıyordun aslında
Yokluğunu miras
Bırakarak ardında...
Yorumlayacak
Ve anlayacak
Bir ?ben' kaldıysa...


09092009