Manifestosu Kayıp Özlem

...manifestosu kayıpsa aşkın
düşürdüğün yerde değil
düştüğün yerde de arama
orada hiç olmaz!
boşuna sövme geçmişine
derin bir nefesle
kurcalamalı
iyi aramalı o geçmişin çekmecelerini ...!



acı sirenler çaldığında geçtir her şey için
sevmek tabusu palamar kestiğinde
sevdiğinin tapusunu uzaklara verdiğinde
işte
ciğerinden çıktımı bir kez daralır ya menzili
iki odalı üçgenden sıyrıldıkça nefes
hem derler ya
gözden uzaklaşan gönülden de ırar hani
işte bileceksin
aşk
sevgi
muhabbet
bunlar içinde olacak o üçgenin
ki yanmayacak ciğerin...!




''açaydım şöyle kollarımı
duraydım önünde
gitme diyeydim''



özlem en büyük neşter işte
sevmenin kötü evladı
ayrılığın en berbat en beceriksiz çocuğu!
özlem sevilmez çünkü
sevilen özlenir!
giden...

o da sahipsiz ağlamadır bir nevi
sarhoş...
k e n d i n d e y k e n ... ağlamazsın
sahip olamamanın d/ağlamasıdır boşluğu
oysa;
duygu şemsiyesine değen lütuf olmamalı
şemsiyesiz diyebilmeli
özlemden önce çıkarmalı kınından
seviyorumlu sağnakları
ama
kaybetmeden demez nedense insanoğlu...!





belki mevsime göre değişecek kıyafetlerim
belki firakın kaybını giyineceğim bir gün ciğerlerime
belki değil
öleceğim bir gün mutlaka
huzursuz aramalarım dışında
ve
sesinin ruhumu okşama seansları da hariç
_ki yine özledim demem_
sadece ölmedim diyeceğim...!



desem de zaten sakın inanma
çünkü; o kadar uzaklaşamazsın benden
ekzama gibi yapışmışsın aklımın tenine bir kere
gün gelip ona bile çare bulunacak belki


ama yine de ben seni hiç özlemeyeceğim...!





ToprağınSesi