Manik Depresif Söylem

tanrıları susturdum bakışlarımda
buhranlarda ruhum yol ayrımlarında
vedalarla sarsılıyor bedenim
ne kadar acı varsa artık taşırım
gece sabahlara kusuntu bir leke gibi girer
donmuş tenler vardır
aklımda
kokuşmuş bedenler
olmadım olmayacağımda

şimdi kabus
şimdi lanet
şimdi belalar üstünde yırtılır ergen cesetleri
bağırarak giriyorum şehre ellerimde tutku türküsü
bırakın sevdayı
sevda çekmek benim harcım değil
çiçeklere bakamıyor gözlerim
dünyadaki bütün sarı gülleri yolacağım

hasret bana
hasret acı
hasret sinir bozucu bir yalan
olmayan sevdanın hasretini çekerim
alnımda çirkin kelimeler
alnımda çocuk oyunları
çocuk gülümsemeleri

sen çaldın birlikteliğimizin anlamını
bozgun adın
bozgun karanlık
gecelerde gardiyan
yol ayrımlarında durur gözlerim
yol ayrımları çok sıcak

aylardan haziran
unutamayacağım ay
hatırlattı gölgen yanımda değil
seni göremiyorum ne kadar acı
olmadık sevdalarda asacağım kendimi

evet ben gidiyorum
arkamda sevdalardan çelenkler saklarlar
usulca kayarım hayatın soğuk kollarından
ruhumda sevdalardan pranga
olmayan hayallerimizin devrik cümlelerini kuruyorum
yarattığım sen değilsin düşlerimde
çünkü o kadar güzel değilsin
ruh pas
ruh kan
ruh pıhtı