Mazideki Sevgili

İnanıp sevmiştim hani bir kere,
Yanıp kavrulmuşum boşuna yere,
Dünyamı cehennem yapan dilbere,
Nasıl inanıp da nasıl kanmışım.

Bir daha mı sevmek tövbeler olsun,
Dilerim zamanla acım durulsun,
Kalan günlerime mutluluk dolsun,
Sevip de ayrılmak ölüm demekmiş.

Ne çok sevmiş ne de çok inanmıştım,
Sevgiyi ben sende buldum sanmıştım,
Daha önce böyle hiç yanmamıştım,
Yanmayı öğrendim seni sevmekle.

Gittiğin dünyam da çiçekler solar,
Sanma ki bu hayat senle son bulur,
Acı dolu kalbim yeniden dolar,
Dilerim gün gelir sever yeniden.


Günler yaşanınca hayat olurmuş,
Acı yaşanınca yol bulunurmuş,
Gelen gün geçeni hep unuturmuş,
Sevgin bende mazi olur o zaman.


23.12.2009. İstanbul