Meçhule Giden Bir Gemi Misali

Meçhule giden bir gemi misali
Kim olduğumu
Nereye olduğunu bilmeden
Öylesine açılmaktayım çalkantısız...
Denizlerde miyim, yoksa seraplarımda mı
Gözler dalgın...
Yürek yorgun...

En son deyişlerim neydi
Kimeydi en son seslenişlerim
Aşka mı, sevdaya mı
Yoksa;
Terkedilişlerime miydi isyanlarım
Anımsayamıyorum
Anımsadığım tek şey
Kıyı bir limana demirlenmiş
Ben ve hüzünlerim...

Onlar öylesine büyüktü ki
Dalgaların bile gücü,
Yetmedi onları çökertmeye
Boyası kazınmışta olsam
Kırık dökükte olsa gövdem
Hırçın dalgaların,
Hışmına da uğramış olsam! Batmadım
Hala dimdikim ve ayaktayım
Deniz bile baş edemedi benimle
Alabora edemedi bir türlü
Derinliğine çekse de, ara ara
Ben hep taştım
Sığdıramadı beni bir türlü içine
Ve sonunda, o da pes edip
Hüzünlerimin derinliğinde kaybolup gitti...

Ben ise hala yüzmekteyim
Bata çıka da olsa gidişlerim
Dibe çakılmadan yüzmekteyim hala..
Tüm Vakurluluğumla...

Oysa!
Ne güzeldim bir zamanlar, masmavi...
Deniz bile kıskanırdı maviliğimi
limana demirlenmiş ilk gemiydim ben
Sonra ne oldu bilmiyorum?
Ne oldu da çözündüm ben,
Kim çözmüştü ki beni?
Yoksa pas mı tutmuştu zincirlerim
Halkalarım kendiliğinden mi çözünmüştü
Ondan mıydı bu sessiz sedasız gidişlerim
Ardımdan;
bir mendil bile sallayanımın olmayışı ondan mıydı
Dümensiz gemi misali...

Belki de bitap düşen bedenim
Daha fazla dayanamayıp
Bir müddet sonra, pes edecek
Okyanusların derinliğinde, dibe çakılacağım
Gövdem parçalara bölünecek
Parçalarım sa, karşı kıyıya vuracak
Ve işte o zaman ben!
Bende olmayacağım artık...
Belki de o zaman, yorgun bedenim dinlenecek
Ömür boyu huzura kavuşacak
Dingin yüreğim'se secde edecek!
Tüm yok oluşlarıma...

_Kardelen_