Mesela Kuzey Yıldızı Senin Olacak

''o benim'' diyeceksin


özetle ben
beni seviyorsun biliyorum hayatın sevdiği gibi
o bilir defne ağacından düştüğümde nasıl canımın yandığını
canımı doğrayan günlerin ardında saklanmam hatırımda
saçma sapan güneş vardı tepemde gözlerimde dağ sisi
ağlamamak için bir delinin günlüğünü okudum günlerce
bastığım toprağın hükmü kadardım evet asi
mesela gülüyorlardı ''kuzey yıldızı'' benim dediğimde
artık tren raylarında koşmamında hiç bir sakıncası yoktu
hiç tanımadığım birine hayat hikayemi anlatmamında
zulme tebessüm ediyorum biliyor musun?
hayatın penceresinden baktığım gün öyle faili meçhuldüm
istersen inanma ''çocuklarınızı koruyun'' diyordu bir alev topu
ve hiç bir mevsim değiştirmiyordu çilek kokusunu
şimdi anlıyorum p.ç denildiğinde bir çocuğun hıçkırığını
kaç kere öfkemi sağıma soluma sakladım bilmiyorsun
hiç kırmızı kar yağar mı? o kadar salaktım işte
ve o kadar hassas
ihanet etmedim hayata Atatürk' te hayata ''şarkı''diyordu
kusursuz her tınıyı evrensel dinledim gökkuşağı yerli yerinde
şimdi ''ağlamıyorum'' desem...


evet beni seviyorsun hayatı sevdiğim gibi
o bilir geçirdiğim artçı travmalara ''sakarlığımdı'' dedim
yalan olmaz kaderle yavaşca alay ettim
tek gerçeğim sübyanların imüğünü sıkıyorlardı
hiç olmazsa bir diğerinin gözlerini kapamaktı
aştı hayatın sevgisi yoksa gırtlak yanıyor
düşünsene akşamüzerleri bir çocuğun iniltisini
neyse sık sık Tezveren Türbesi'nden geçtim
zira minik serçeler şikayetsiz ötüşüyordu
neden ağlarken gülerler bilmiyorum
aklı başa toplamak için çimenlerin azametini okumak gerekiyormuş
mesela ''benim'' dedim koca çınara toprağa düşen damlaya
felsefeden saydım çölde esen şiddetli akımları
-ne zaman gelecekten bir başka kerem beklesem
beni akan derelere emanet ettim var gücümle
özetle ben
boşver
sonra aktım ve gittim
Mem ile Zin karartma günleridir ya
hadi şimdi elimden gelsin alsınlar uyuyan ağrılarımı
dedim ya boşver...


ömrü bitmiş çerin çöpün ne olabilirliğini düşünmedimde değil
en kuytu yerde ''Muhammet yoldaş'' dedim sessizce
Allah baş işte bunu hiç unutmamıştım
ömrün orta yerinde yorulurmuş insan
onca curcunanın arasında seni aradığımı inkâr edemem
dere yatağından akmakla bitmiyor
kolumdan tutuyordu isyancı olmamış halim
Vallahi seni arıyordum kalem tutmasını bilmeyen ellerimde
hafızamda tek gözlüydü ve benimdi kuzey yıldızı
yalnızlığın tiradı beni delirtmeden biliyordum seni bulacaktım
bir kadına en çok ne yakışır bilmiyorum ama
insana en çok sevmek yakışır diyen tabip
karanlık acıların miri cidden şiir gibi konuşabilirmiş doğa
işte bu yüzden bir şiirin cephesinde hükümsüzüm
özetle takdimim o bilir
masalımı
gerçeğimi
ve yaşam taklitimi
adım gibi biliyorum bugün günlerden Pazartesi...


seviyorsun
seviyorum
uzağım
şuracığım
farzet ocağım bucağım
düş ya da hayâl
biliyorum düşündüğün kadarım
-mesela kuzey yıldızı senin olacak o benim diyeceksin


özetle o benim
bir avuç ışıktan öte seviyorum onu...