Mevlana

Düşme seni harlayan düşüncenin hapsine
Efendi ol nefsine koy gönülde tavlana
Öyle ele geçeni alıp koyma tepsine
Hazla var olan aşkı böl diyor böl mevlânâ
........Hak yolu kat önüne azmet yürü mevlâna

Meyletme bu faniye del olma gel ikrara
Kul ilmiyle sınırlı mümkün mü öte vara
Canı var etmek için bedel bir nevi kira
Şirke zan'a düşmeden gel diyor gel Mevlânâ
........Hak yolu kat önüne azmet yürü mevlâna

Dokunduğun tellerde üflediğin neyinde
Ruha giren sevginin kökleri var beyinde
Sana manen kârı yok servetin de peyin de
İnsanı sev aşkına öl diyor öl mevlânâ
........Hak yolu kat önüne azmet yürü mevlâna

Dünyaya sevgi saçan felsefesi payidar
Söylediği sözlerin her cümlesi manidar
Aşkıyla paralanan nice meftun can adar
Dinli dinsiz her insan kul diyor kul Mevlânâ
........Hak yolu kat önüne azmet yürü mevlâna

Der İlhami söz bana düşse de yükü ağır
Dillenen bir gerçeğe asla olamam sağır
Gönlünü kirmen yapıp bu saf ipeği eğir
Gerçeğini aklınla bul diyor bul Mevlânâ
........Hak yolu kat önüne azmet yürü mevlâna