Minnettarım Sana Ben

Sensizliği yaşattırıyor ya zaman bazen,
Çaresizliğin üstüne ekleniyor çaresizlikler,
Film şeridi gibi hatırlıyor insan,
Mutlu anları,
Gülmeleri, sevmeleri, sevişmeleri,
Senli anların yarattığı çocuklar gibi beni.

Sensizliklerin kayıp giden bedeni oluyor yokluğundaki ben,
Sensiz yakınlar bile uzak oluyor,
Görmüyor gözler, kulaklar duymuyor,
Kamburum artıyor günler geçtikçe,
Sensizliğe katlanmak kadar ölüm bile zor gelmiyor,
Hatta insan ölmek istiyor,
Belki dönersin diye de ölünmüyor.

Ne çoklar yaşadık senle biz,
Mutluluklardan,
Sevmelerden,
Acılardan,
Ayrılıklardan.

Sevmeyi becerdik yürekler dolusu,
Kıskandık zaman zaman.
Ağladık, sarıldık birbirimize, güldük sonra da bu halimize.
Sevginle, azminle, dopdolu yüreğinle,
Ne çok güç verdin canıma,
Ne acılara göğüs gerdin,
Ne çok mutluluk kattın hayatıma,
En çoğu da yine sen.

10.07.2011.İst.