Mübeyyen

/// Bütün eylül bulutlarım sancılı
sensizliği doğurganlık içinde... ///


Her ahu bakışta seni aradım
Beni aradım
Her sevda gizeminde
Elemli akşam vaktim seninle biteviye
Buğulu ufukları aynam sandım
Sen sandım
Bi-çare yüreğimle avazkarca haykırdım
İnsafı unutmuş maşuk
Duymazsın havarımı


Seller görse utanır
Sana dair ağlamalarımı
Ey ay tutulmam
Güneşin imdatsız kararmasına
Sebebkar mütebessim
Ey bulut bendine
Fendini kabul ettiren zulum tutum
Nedir benlikten alıp-veremediğin
Secdakar tutkuya
Böyle sırt çevirdiğin


Mübeyyensin
Küskün tavırkar olma
Olmasın bu kadar senliğe taç giydirişin
Bu naçiz beden dayanmaz bunca zelzeleye
Anlama ufkum bitti
Nedendir beni yok edişin


Ey evhamkar durak
Son varışım
Kara esvaplarım olmasın bayramlığım
Beddualık yakarışlar neden
Neden bu vakur duruş
Ayyuka çıktı feryatlarım
Hüzün eylül mıhlarını
Çakma artık yüreğime
Yıkık-viran mabedimin
Çekiçli ustası olma
Bırak el dokundurma ölümdür son bekleyişim..