Mucizevi Yokluğun

bugün yokluğuna dokundum
kızıl bir gülüş düştü yüzüme

güftelerimin gölgesinde yürümekteyim
ucuna bir tutam özlem iliştirilmiş eteğimden
yazgımız dökülecek gibi
merhametin, o ağır adımlarıyla
yeniden atağa kalkıyor gözlerinde

bugün bahar mı
peki ağaçlar sahiden yeşil mi

hey maestro
yoksa sende mi sessizlik

bu ne matem
bu ne yaş
ürkütemiyor düşlerimizi
çekip alıyor bir adamın kafesinden
göğsümüze ilmek ilmek nefes taşıyor

bugün gidişine dokundum
sır aynalarında kanadı ellerim

sen orkestralarımın neşesi
bir sonraki mevsime ertelenmektesin
ve ben
peşine çakalların üşüştüğü saçlarımdan
korkularım taranacak gibi
iyi ki
şefkatin, o dirençli adımlarıyla
yeniden yürüyor ülkemin her bir köşesine

bugün akşam mı
peki duraklar sahiden sabah mı

ey kırılmış bekleyişlerim
yoksa sizde mi sensizlik

bugün omuzlarına kondum
seyir defterime şiirlerin düştü
saniyelerin ihtişamlı konağında
tüm anektodlarımız sahile gülümsüyor
dalganın kıyıya tepkisi yükseldikçe
ve zaman
ah zaman aşkı dinledikçe
içimde binlerce ve sadece
ben ölüyor
sen doğuyorsun...