Muhtemel Masallar Ihlamurun Gölgesinde

- Bir Serüvencinin Anısına  -

Günü gelir

rüzgarlar başlar,

her şairin gönlünde bir dengbej yatar.

Vakitsiz göçen

bir baba olursa çocuk gönlünde

eksik bir Şakıro kalır

ağıtları hırpalayan

bir sesin veda teminde!

Susayanlar için

dicle yatağına dönüşüyor

yüreğinin kapakçıkları,

bir hüzün kirpiklerinde

ki açık bir yara

külleri silemez

Sadi'nin yağmurları da!

Zalimlik

bir demir yığını,

Erzurum'a tren gider bu yüzden

baştan çıkar

raydan çıkmayan korkular

ve hangi satıra sığar

-bilmem-

dönmemiş olan kim varsa giden

garzan çayına

ıhlamur bir hüzzam yakışır Senden!

Eylül

bir ejderdir gözlerinde,

sen sus dersin vücut sıcaklığına

bir bulutun kütlesel ağırlığı avucunda,

faili belli yağmurlar çağrılmasın

istersin

yanakların zehir zemberek meridyeninde!

Kalbinin kanını akıttığın yerde

çiçekçi kızlardan aldığın

sahipsiz gülleri bas yüreğine

ve korkma dağlara sis çökecek diye

sehpada kaç bardak varsa

O'nun gözlerini hatırlayarak başla

çay içmeye

dipnot olarak tarihe düşürülmese de!

Ne ölüm ne yalnızlık

caysan da tahtından

üzerine yürüdüğün zulmün lehçeleri

bir serhıldan var fonetiğinde...

Yağmaladığın zalim işgaller,

karıncalı sesinde

gülücükler devşirsin 

sivil dudak kıvrımında

okunsa da yüzünde acının öyküsü

söv ama susma

açken, öksüzken, vurulurken, haritasızken

çocuklar korkuyu bilmeden

büyüsün diye!

Sağır ayrılıklar çoğalsa da

dayanamazsın küskünlüğe,

gülmeyi unutsa da insanlar

kırmızı yeter çiçek kokusuna

çığlık atsan söner ateş

intihar çağı biter

serviler yakılmasa!

Sen

yaşama ıhlamur kokusu

yalnızlığı katan,

dağladın

yağmuru çağıran yanını...

Al, nakaratlarla tutuştur

çocukluk oyunlarını

sana şefkatle başlayan masallar getirdim!