Nefes

İki ara bir dere
bir ötede bir beride
can çekişmede
ezelden özürlü ömrüm
daha ortasındayken ey hayat senin
orta yerde
ruhsuz duruyor öylece ölgün
aralarda kalmaktan ezilir ufalanırken
doğruyu yanlıştan
ayıramaz oldu iki gözüm

göz bakar da görmez ya her zaman
bari imdadına koşuverseydi gönlüm
gönlümün de gözü mü çıkmış nedir
her dem önünden geçen aynı sahnedir
sade bakar çaresiz nafile yere
görmeye göz yetmedi ey yeri göğü Yaratan
gönlüme bir göz verseydin ya payımdan

pazarlarda satılır olsaydı ne kolaydı
parmaklarımca parçalar kopar benden
seyredenlerim hep bu günü saydı
Ne olur ya çek aradan beni ya çekil
aramızda kalmışken bir ipliklik menzil
her nesne inceldiği yerden koparken
benim nefesim koptu en kalın yerlerinden

zulümlerdeyim cellat elinde sanki
günah bedeli işkencede her saat
bir ara dön bak bende kalmadı
ne bakacak ne duracak tâkat
çok sürmez bu hal inan ki
el vermezsen ansızın perdeler kapanacak