Neftesinden Vurulmuş Şiirler ( ll )

hüznümün siyahından tutulu gece uzuyor habire
kar kovalayan mevsim ayaza gebedir ya
kapıda bir yokluk ki; yine hayli sensizce...
belli ki; bu mevsim uzun olacak haylice...

teleferiğe biletli bir tomar hüzün koynumda!
irtifa aldıkça üşüyor donuyor
ve kahretsin
kanmıyorda kolayca...

bir bebek gibi
illa;
tutacak
emecek
ısıracak
anne kokan memeleri...
-gelecek nasılsa!
-dönecek elbet!
kahretsin kanmıyor!
emmiyor işte yalancı memeyi!
tenin değmiyor ki rinit tutmuş burnuma
kahretsin kokunu almıyor ki nefesim...

kadifekaleden izmir gibi!
herşey elinin altında
parmağının ucunda gibi!
ama sadece gibi!
nefes uzaklara değmiyor ki!

şimdilerde;
şükürlerimin yerine
zanlarım karışıyor ezanlara!
yörünge tutmuyor bedenim
pergelimin sabit ayağı yok!


her şey geliyor aklıma her şey!
kalabalıklardan sıyırdıkça kendimi
yüksek binalar daha bir çok takılıyor gözüme!
yüreği köpürmüş azgın deniz!
ama
cesaretim yok
cesaretin bittiği yerde esaret başlarmış!
ama
benim esaretim daha burnumda tütüyor!


gündüzler de batıyor hecelerime!
aykırı düşler sevmiyor aydınlığı
iyi kahveler de yok burda
fincanları yalancı buraların!
ağaç tanrıları bile uğramıyor!
ya da ;
çaputların iyilerini satmıyorlar!
dilencileri sevmiyorlar buralarda!
sevmiyorlar buralarda kaybını arayanları...
buraların gündüzleri de yalancı...

ama geceleri...
diziyorum seni karşıma
hatırladığım tüm hallerinle
boy boy dizi dizi
sorguya alıyorum zoraki
tek kelime çıkmıyor hiçbirinin ağzından sözleşmiş gibi
kahretsin...

hepsi;
suçluymuşum gibi bakıyorlar!
ben de değilmişim gibi!
af melekleride yok buralarda!

tek tek vuruyorum onları alnından!
bir son söz çıkar belki umuduyla
ve;
üç kuruşluk yosma!
nasıl bu kadar pahalı olabilir!
en çokta onu anlayamıyorum!
ama
yüzüm kızarıyor aslında...

sonra uyanıyorum...
-hayatım kalk geciktin!
yok...
yok tek kelime!
duvarlar konuşmuyor
öldürüyor bu sessizlik adamı...
geceden kalan tek şey yüzümdeki kızarıklık!

ve kahretsin
farketmiyor hiç!
ha karşıma dizmişim
ha kurşuna!
yoksun işte!
yok...
kahretsin seni üç kuruşluk yosma!