Nefti Güzel

Sahilde gezinen Martılara sormuyorum
Gökyüzü maviyken neden fümelendi
Yürek sızısıydı esen yel
Seyrederken mehtabın ışığında yelelendi


Nefti güzel bahar yeli gibi çağladı gönle
Vaat ediyordu bedeli candı
Sığmıyordu bu kısacık ömre
Ruhumun derinliklerinde tazelendi


Yanıyordu gözlerinde sevdanın ışığı
Kestiremiyordu
Samanyolu renk fırtınasında dönen bileşiği
Gelen dalgalı akımdı hilâl de derledi tebessümlerini
Çekti sahneyi bulut mu kapladı gölgelendi


Cıvıldayan bahar kuşu gibi özeniyordu yaprağa
Murat dileyen dudaklarında duası
aşkın badesinde mezelendi


Begonya gibi toprak diliyordu çağlayan tomurcuğu
Uçsuz iklimlerde sevda kırığı
Depreniyordu yürek göçüğü
Sorsam mı kim kurutmuş değiştirmiş bu nehrin yatağını
Aktı firari gönlümde gölgelendi


Bahar sarhoşluğu değiyordu sabahın uykularına
Kuruyan dudaklar sevda iklimine susamış
Göçerken bırakmıştı hayalî ?ni
Yaz yağmurlarına
Mahmur gözlerinden süzülen Sevginin ışığı
Bacayı aştı kalbin kapakçıklarında bilelendi



Gece uykuları fedaydı yıldızlar şahit
Kaç yürek özlemlenir
Boyun büker esen seherde
Umut rüzgarlarında şimdi bezmimde çerçevelendi


Ey şiir seni kendi haline havale ediyorum
Ya terk et yada gel yüreğimin derinlerinde kal
Bir maziyi devirdin dilemedin geçmişinden ikbâl


Çoban yıldızı gibi seni yazayım mı yeniden
Kalemime yön
Nokta virgülüne değmiyorum
Yağmur damlası gibi ruhuma can ver
Şiir çoktan kendini aştın seni yeniden yazıyorum
Gönlünü yokla bak gelen sıradan değil
Hoş bir gülendi.






2010-04-07