Nice Uykular Ölür Yastığımda

olurya kendi kendime şikayetim
kavgalı çocuklar gibiyim
içimde fırtınalar kopar masum
bir ağlar bir gülerim cevapsız

her gün bir yabancı çalar kapısını zinhimin
bilmediğim sorular kalır yanıtsız
güneş taşırken anlamını pencereme
perdelere yal varır gibi karanlık

anlamayı anlamaya gayretim
sebepsiz sebepler olur korkularım.
bir sandal misali kuşkularım
limanda kaybolup ummana açılan

O benim kendine ihanet eden
üstüme örter gibiyim zulmü
nice uykular ölür yastığımda
nice ruyalar yetim büyür koynumda

her tebessüm alır gider kendini gözlerimden
sevda pınarlarında kurak avuçlarım
sebepsiz sahralar kalır içimde
ortasında yağmurun................

adresini kaybettiğim hayatın çıkmaz sokağındayım
yok karı nedametin...............
kendime ihanetin artık çarmağındayım