Noktasız Şiirler 1

yokluğunu bağıran şiirlere konuyorsun bu ara
bandırası sensiz denizlerde limansız soluğum
ayrılık gemilerine bodoslama dalıyorum
şüphe imandan edermiş
imanlıyım
sevdim
seviyorum
hangi delikte kışa uykulasamda olmadı
olmuyor
duy işte duy
kendime en büyük cezam
inadına unutmayacağım seni
inadına seni seviyorum...!




yıkık kentimin el değmeyecek kalıtısın
varlığın
geleceğimin yapı taşı proteini
yokluğun
düşman cehpanesi kadar bilinmezlik dolu gizemli
kızıyorum kendime arada
kırıyorum döküyorum kendimi
kör kütük bir anarşist oluyorum
bazen solumdan faranjit
çare bulamıyor doktorlar
bir bilen diyor illa falcılar
bilmiyor hiç kimse
ki;
neden noktasız şiirler yazıyorum
bilmiyorlar ki;
seni tanımayan derdim yok...!





sensizlik bilinmezlik dolu bir hüzün mayası ruhuma
ya tutarsa rüyalara yatıyorum
atıyorum ellerimi soluma
okşuyorum yanımdaki yalnızlığı
senin gözlerinle görüyorum dünyayı artık
aydınlık umuyorum
ışığa doğru kör yürüyorum duy!
saçma sapan sorular düşüyor suyuma
ve soruyorum istemsiz
hayat rüzgarında kime yelkenim ...!
tek cevap geliyor aklıma
kesip atıyor yüreğim
ben bir melek sevmiştim.!

ondan arada es düşüyor dilime
ondan söğemiyorum boylu boyunca işte...!


içime sızan koridorlardan tanıyorum seni
mürekkebim bitene dek yazdığım duvarlardan
düşüme düşen failsiz yağmurlardan
devamlı;
niye yetişemedim diye çapraz sorguluyorum
çıkamıyorum içinden o vakit içimin
kendimi kendimden azlediyorum
temyize yolluyorum dünlerimi
velakin her defasında
üzgün bir melek görüyorum...!


vakitsiz bir şemsiye kadar açık şimdi ellerim
ulaşılmaz ve yorgun söylentiler dolaşıyor
içsesimden içsesime dublaj yapıyorum
tövbelere asılmış şiirlerim geçiyor önümden
her defasında bir başka ses duyuyorum gaipten
ve her defasında
bir melek düşüyor önüme
ki; çok iyi tanıyorum
tüm suskularım bağırıyor ardından
terler boşanıyor şakağımdan
fırtınalar tepiniyor yüreğimde


yaşamak için geç kalmışım diyorum
ölmek için ise çok erken..!