O....... Çocukları

mekan Karaköy bir akşam indi
farkında degildi o.... çocukları
alınlarına kara bir yazı indi
hele hiç zamanı değildi
gece pür gece
aleme bir şarkı gibi
masaya bir derin bir hayat indi
zamansız bir yaşlılık idi
çocuktu o..... çocukları

anneleri o masa senin bu masa benim
evleri o otel bu köşe şu bar
isimleri belli soyadı meçhul
küfür gibi zaman
küfretse ne gam

bir karanlık bir tuhaflık bir pislik
yıkasan çıkmaz ki alından
kim yazmış kime sormuş kimmiş
o da çocukdu neden hak etmiş
sorsan otogar kenarı insanlarına
sorsan Laleli mekan
sorsan babasının adını
bir müşteri bir gece bir hayli
bir hayli ve epeycene içmişti

bir sıcak bir çorba bir tas
bir örtü üstüne bir haz
bilmezki o.... çocukları
ev nedir baba nedir kimdir
olsa olsa hayali bir kindir
ellerinde eşkali bilinmedik bir resim
anaları dillerde ellerde
hayatsa batakhanelerde
bir sıfır yenik bu hayat ve mat
bir nevi enik ve bayat
yansada duymazsın o... çocukları


ne kadar okursa boştur yoktur
bir diploma bir iş bir zaman
üstüne çekilen günahtır
gözleri bantlı hayattır
üçüncü sayafada ünlenen
ve bir türlü dinmeyen
aslında hiç kimse
aslında candır
hepimizin paylaştığı
alına ayıp utançtır

doğarken yüzü tutmaz
bu hayatta canı yanmaz
her tecavüz bir kardeştir
zührevi hastadır aşka
ismi bile argo başlar
korkar her iniltiden başta
ve her tıkırdıdan kaçar
küfür renkli bir odada
yalnızdır o.... çocukları

insan şanstır ve aslında
ve şanstır bu hayata her can
illa soyad mı bu mu
yaşasın o.... çocukları