O Tramvay Benim Anılarımdı

Ilık bir bahar sabahının
Güneşi içimlerinde tutmuştum
O deri kayışlardan birini
İlk kez boyum yetişebilmişti de ...
Büyüdüğüme sevinmiştim
Ayağımda siyah ayakkabım
Pırıl pırıl rugan
Şıkırtısına doyamadığım
Rengarenk taşları vardı sallanan


Tramvay zili , başka bir dünya
Ben , genç bir rüya
Kadıköy iskelesinde çığlık martılar
Baharın tatlı esintileri
Ve sessiz sokaklarda
Evlerin kahkahaları
Delice hanımeli kokan

Bir Tramvay tıkırtısına
Vatman'ın , siyah asil papyonuna
Biletçinin , cilasız tahta kutusuna
Sığar mıydı anılarım
Arkasına , yanına , kapısına .... asılan
Çığlıklarla şakıyan çocuk seslerini
Geri getirebilir miydim isteseydim
Küçülebilir miydim tekrar
Bir nefeslik ...
İsteseydim yine ...
Siyah olur muydu ayakkabım
Siyah rugan ....

Annem , yine tutar mıydı elimden
Elimde sarı çiçekli bayram mendilim
Bayram yerinde harcar mıydım
Bayram harçlıklarımı ,
Kayıklara binerek ...
Son kuruşuna kadar
Babam , yine yirmi beş kuruş verir de
Yollar mıydı beni
Mahzun bakışlarıma dayanamayıp
Kırmızı , kayık bozması salıncaklara
Bayılana dek , sallanıp buz kesip ....
Eve .... ben mi olurdum dönen
Yorgun ... perişan

Bir , Müzede şimdi anılarım
O Tramvayın koltuklarında oturuyor
Yıllanmış tebessümlerimle karşılıklı
Yan koltukta ise , çocuk düşlerim
Büyüme hayallerim
Ah... bana oldu ya olan
Büyüdüm ağladım ...
Büyüdüm yaşlandım ...
Büyüdüm ...........
Artık , eser yok Tramvaydan
Ve , o ben , bende değil artık
Anılarım bile sustu korkudan
Her şey , eski ..... küflü

Ve ben , hep titrerim hala
Geçerken .... bahar sabahları
YOĞURTÇU PARKINDAN
O PARKIN YANINDAN ........