O Zaman Durma, Kalk Gel!

Sende özledin beni biliyorum.
O zaman durma, kalk gel!
Çayı ocağa koydum demliyorum.
Herşeyi hazırlamalıyım sen gelmeden.
Çok özledim biliyorsun.

Senin için yazdığım şiirleri toplamalıyım.
Her yanı güllerle donatmalıyım.
Sen seversin gülleri,
Yeter ki, kırmızı olmasın.
Nefret edersin o renkten,
Oysa güneş söndüren gülümsemeni,
Kırmızıya benzetirdim ben.

Yok etmeliyim sensizliğin ayrılığında,
Yazılan küf kokulu isyan yazılarını,
Unutursam helak olur ruhum,
O sevdiğin kokulu mumları,
Hiçbir şey eksik olmamalı,
Sen bana gelirken,
Sende ben tamamlanmalıyım,
Bende sen tam olmalısın.
Kalmamalı sevda bu saaten sonra,
Boynu bükük bir çocuk gibi yarım.

Seni çok özledim.
Özledin beni biliyorum sende,
O zaman durma, kalk gel!
Hiçbir şey alma yanına geçmişten,
Ne bir valiz, ne ayrılık, ne hüzün,
Bana geleceksen kendin gelmelisin.
Baştan aşağı herşey yeni olmalı,
Alırım ben sana en yenisinden,
Beslerim seni haramsız, helalinden,
Bakarım gözlerinin en gerisine,
Aşk çağırıyor bizi haydi,
Vuslatımızı erteleme.

Yemyeşil bahçemize bir masa attım.
Çiçekler salıyor en nadide kokusunu,
Sen geliyorsun diye seviniyor doğa,
Sıcak havalar biraz buralarda,
Olsun ben aşkımla serinletirim seni,
Hüzün mevsimlerini düşünme sakın,
Çok üşürüm diye korkma kışın,
Yüreğimdeki sevdamla ısınırsın.
Kadınım, çok bekledim ben seni,
O zaman durma, kalk gel,
Tutkuyla yaşayalım sevgimizi,


Kimselere sunmayalım ruhumuzu,
Kimseler adresimizi bilmesin.
Sen ol yanımda, göğsümde sen yat,
Anlat sevgilim, bana memleketimi anlat,
Huzurum dolsun içine, sana seni fısıldarken,
Sende bulunsun aranan hayat,
Artık ben bilmeyeyim yokluğu,
Damlasın tenime teninin tuzu,
Ve biz aldırmadan dönen dünyaya,
Sabahlara kadar sevişelim,
Durma seni hapseden şehirlerde,
Kalk gel bana sevgilim, seni özledim.