Okyanusum

okyanuslar düşüyordu üstüme,
boğuluyordum...
artan sensizlikte oksijensiz kalıyordum...
nefes almakta zorlanıyordum..
tutunduğum dallar kopuyordu,
elimde kalıyordu..
bir nehir tersten akıyordu adeta..
gözlerimde milyonlarca ölmüş bebek,
sanki her baktığım yerde binlerce lanet...
ve ben sayıyordum yerimde,
ilerlediğimi sanıyordum,
kendimi kandırıyordum..
uzunca bi süre kendimi kandırdım,
insanı en kolay kendi kandırır,
bende kendi denizimde boğuldum...
ellere kızdım denize attılar diye ,
ama o denizi ben yarattım..
yüzdüm yüzdüm çok yoruldum,
dinlendiğimi sandım denizin ortasında battım...
hiç gemi yoktu,
hiç insan yoktu...
ben vardım benden başka ben bile yoktu..
aradım umutsuzca çarpık beklentilere köle olldum,
yapamadım,
kendimi öldürüp, katil oldum,
kimse neden demedi,
kimse beni suçlamadı,
ben vardım,
ve şimdi ben azalırken,
bensizlik artıyordu,
yoğun karbondioksit kanıma karışırken,
ben başkası oldum,
beni unuttum