Olmak Mı Olmamak Mı

Yine bir parkta oturmuş, Ayyaş Hüsnü ile Salih,
Bu sefer iki yetmişlik, efkar çok belli.
-Şerefe,
Dedi Salih,
-Şerefe dostum.
-Neyin şerefine olsun bu gün.
-Benim karımın ölüm yıl donümü be oğlum,
-Benim karım bile olmadı ki.

Kadehler peş peşe doldu boşaldı,
Muhabbet başlamıştı inceden, kesildi bir an.
Ayyaş Hüsnü'nün gözleri yaşlı,
Salih'se öfkeli, terk eden sevdasına.

-Salih, oğlum,
-Ne var usta,
-Karım benim yarımdı, şimdi yok bir tarafım,
Geceler bitmiyor oğlum, onsuz yatak çok soğuk,
Sabahlara kadar göz yaşı,
Çoluk çocuk anne yok diye per perişan,
Gözlerime kimse sevgiyle bakmıyor,
Sırtımı kimse keselemiyor oğlum.
Ölmek istiyorum, olmuyor,
Mutlu da olmak istemiyorum zaten,
Onsuz hayat yaşanmaz artık,
Ben ondan içiyorum,
Şerefine bu sefer, sevdamın şerefine be oğlum.

Salih'se öfkeyle baktı denize doğru,

-Senin sevdan vardı hiç değilse be usta,
Benimkisi terketti daha evlenmeden,
Bende onsusluktan yanarım, ondan içerim,
Şerefine bu sefer, vefasızın şerefine be usta.

Ayyaş Hüsnü yaşlı başlı çilekeş, Salih'se oğlu yaşında,

-Oğlum Salih,
Dedi, derin bir of çekerek.

-Söyle usta ne var gene, şerefemi ha yoksa,

-Sen olmadı karın diye içerken, ben öldü diye içerim ha.
Ne mutlu sana hiç iki can olmadın,
Bir gün gelip acılara boğulmayacaksın demek ki.
Olmazsa acı, olursa keder,
Ölmeyi bile beceremem, karım duysa ne der.
Olmaması mı iyi, ölmesi mi iyi,
İçmek mi iyi, özlemden ölmek mi iyi,
Ben bunu hiç çözemedim be oğlum.





22.05.2009.İst.