Ölüm Kokuyorum

daha demin
geceye teslim ettim kendimi
sonu yok
yarının ardı gene geceydi, bittim!..
simsiyah kuşlar gagaladı yıldızlarımı, ışığımı tükettim
bütün merhabalarım karanlığaydı zaten
güneşi unutup
selamı sabahı kestim...

daha demin
terk edip gittim kendimi.
bir yığın et ve kemik kaldı geride
bir de sana yazdığım son şiir:
'pullarını elledim'

şimdi neredeyim?

anlamı yok artık kolumun
ayaklarımın
gövdemin ve yüzümün..
yüreğim benimle ya
işte seninleyim

açan çiçeğe renk olmuşum baharda
solan yaprağa umut
kuşun kanadıyım göç yollarında
uçuyorum
bir havalanıp, bir konup!..

yorgunum
'aç kapını hancı!' desem
kapatacak biliyorum
neler yaşadım ki ben böyle
derin kuyulara atılan can gibi
ölüm kokuyorum!..

uzaksın sen, uzağa vurgunum
bunun içindi kendimi terk edişim
bunun içindi geceye gidişim
lakin
seni bulduğum yerde kalamayacağım kesin
çünkü;
yüreği elinde
adımsız, ayaksız yolcuyum!..