Ölüm Yangın Kadar Ümitliymiş...

Kör Çember

Bir kapı körermeye başlar
Bir yatak ters düz edilir
Bir umud lekelenir
Bir ruh karalanır
Sen ben olursun, ben ölürüm
Ben sen olurum yeniden ölürüm

Bir umud olur sevmeler, sevişmeler
Yakar öpücükler...
Volkan olur sevgi
Yaktıkça kapı körerir
Yaktıkça sevgi eti kemirir

Bir hayat olur sevgi
Bir hayat alır candan
Bir volkan olur sevgi
Sen rüzgarın çarptığı kapının
Açık olduğu sırada farkettirmeden çıkıp giderken

Düşünceler mazoşistliğe iter
Sevgi etini yeniden kemirir
Biraz şekil değiştirir
Ve kalbi yavaşlamaya iter
Donuklaşır...
Eksik olanı arar
Körermiş kapının aralığından kaçan yarısını arar...

Yatak ters düz edilir
Eksikler şişeden tedarik edilir
Ve şişeler bitmedikçe eksik olan
Bir anlık göz yanılması kalp sızlamasıyla
Bir ömrün şişeden ilaç tedavileriyle geçer

Muhtacsındır sevmelere...
Eksikler etini kemirdikçe destek alırsın
İlk yardım cantasını açarsın
Ve ilaçların etkisi geçene kadar
Yok olanlar yok olmuşlarda varmış gibi yaşarsın
Yatağı bir daha hiç ters düz etmemek üzere...