Ölüme Bile Türkü Çağırarak Gidenler

''4 Nisan 1953 günü TCG Dumlupınar Denizaltısında Şehit Olan Türk Denizcilerine''


Ölüm kolaydır vatan için
Bir an bile düşünmeden verilir can
Zor olan nedir bilir misiniz a dostlar?
Sevdiklerinizin şehit olup da
Mezarlarının gönüllerde olması
Üzerlerine bir avuç da olsa vatan toprağı atamamak
Bayramlarda mezarlarına gidememek
''Baba ben geldim''diyememek...

Acı olan budur işte
Yoksa gerisi ''vız gelir tırıs gider''

Çanakkale
Sen ki geçit vermedin zamanında
Yedi Düvel'e bile
Sen ki hâla türkülerimizin gözbebeğisin
Yüreklerimiz titrer durur
Yurduma olmuşsun her daim gurur...

Zamanında
Bağrına binlerce vatan evladını yatırdın
Nice müttefik gemilerini
Topla tüfekle iman ile batırdın...

Sularında özgürlük türküleri söyledik hep
Gözümüzün bebeği, donanmamızın direği Dumlupınar'ımızı
Arslan gibi evlatlarımızı istedin
Al senin olsun Çanakkale
Bas bağrına onları bas...
Bundan sonra hiç bir gemimizde
Bu ismi göremeyeceksin bir daha
Tarihe altın harfler ile yazıldı zaten adları
Haykırdı Astsubay'ım Selami
Ümit kalmadığında hayattan
Bura da biraz gözleriniz dolsun
Bizi sakın unutmayın''Vatan Sağolsun''

Onlar zaten elli küsur senedir
Sevenlerinin ve milletimizin kalbinde
Kahraman Dumlupınar ve komutanlarım
Hakkımız helaldir hepinize...

''Bir hilal uğruna''güneşler de battı zamanında...

Deniz için doğmuşlardı
Deniz içinde can verdiler
Bir an gözlerini kırpmadan...

Türküz türkü çağırırız ya
Hala yankılanır o türkü Nara Burnu açıklarında
Denizin seksen metre altında...

''Ahhh bir ataaş veeer cigaraaamı yaakayım
Sen sallan geeel ben boyunaaa bakaaayım''

Şehitler ölmez derler
Ve onlar ölüme bile türkü çağırarak gidenler...