Ölümlü Sevda

Öylesine ağırdı ki sis
Günün üzerine abanmış gibiydi
Bu yüzdendi
Günün geceye erkenden gebe oluşu
Fırtınaya özenen rüzgâra rağmen
Tüm inadıyla seyre koyulmuştu
Grinin en meraklı tonuyla bulutumsu sisler

Delicesine bir kalabalıktı
Meydana inenler birlikte getirmişlerdi
Endişelerini ve hüzünlerini...
Tüm düşüncelerini
Sinsi bir fare gibi kemiriyordu
Halk arasında gezinen acabalar.

Cellât, kılıcı okşatırken
Biley taşının diline,
Titreyen elleri ilk kez isyankârdı
Yüreği ise sızlıyordu çaresizce
Maskesinin ardından akıttığı gözyaşlarıyla
Bir timsahı değil de
Çaresizlik denizinde boğulan bir yiğidi andırıyordu

Sagunun boynu
Kanlarla sulanmış kütüğe uzandığında
Nefesler donuktu
Acabalar dualarla birlikteydi
Çaresiz olan gözyaşları
Sessiz akıyordu yanaklardan
Belki de
İçlerindeki umut kırıntıları
Engellemişti hıçkırıklarını

Kılıç şahlandığında göğe doğru
Af diler gibiydi tanrısından
Halk bu yalvarışı duyunca
Sakın demeye bile gücü kalmamıştı
Ve kılıç kütüğe indiği vakit
Umut kırıntıların şahdamarına vurmuştu
Acabaları kesip atmıştı
Hıçkırıklarla gelen kan,
Koyu kırmızı akıyordu
Göğü kırmızıya çalacak kadar
Koyu kırmızıydı akan kan.
Herkes ölümün soğukluğuyla titriyordu
Yiten kutlu bir sagun
Sanırsın ki onların sıcaklığıyla yitmişti


En hasıydı
Tutulan yas ve öfke
Bir balanın acı çığlığı bozmuştu sessizliği
Yankılanırken çığlıklar
Hala duyulur gibiydi
Sagun ile hakanın konuşmaları

Sagundun, ihaneti seçtin ki
Otlarını bastın düşman bildiklerimize
Demişler ya
Sadık bir kişi bulursan onu sıkı tut diye
Artık elini tutan ben değilim

Hakandın insan bildim
İnsandım yardım ettim
Demişler ya
İnsan dediğin hizmeti sevmektir
Sevdim ölüme mahkûm edildim



NOT: SAGUN:eski türklerde otla tedavi etme bilgisi ve yeteneği olan kişidir