Ölürken,ölümsüzleştim

Ölümüne sevdim,ama ölmedim,
Öyle çok sıkmışsın ki,
Mermileri her yanıma,
Her yaşadığım gün,
Bir kurşun dökülüyor yüreğimden.
Yinede bitmiyor,yine de ölmüyorum...

Ne sevdaymış ki hiç gülmedim,
Çünkü hep aynı yerimden vuruyorsun.
Sol yanım çok yoruldu artık,
Lütfen bu defa ki yerin,
Sağ yanım olsun...

Her uzaklaştığın da biraz daha küçüldün,
Her küçüldüğün de yağmaladın.
Şimdi artık gözümde koskoca bir hiçsin,
Ben ödedim bedelini aşkın.
Sen artık her yerde fuzuli duruyorsun...

Gazel döktü içim,
Her gün biraz daha eriyorum.
Her gün biraz daha ölüyorum keyifle.
Köz yansa da külü üstünde kalır biraz,
Son kalanı da, hadi gel sen üfle...

Meneviş rengi kaldı yüreğim,
Hayyam'la bir yudum şarap içip,
Kör mahzenler de,çelik gibi sertleştim.
Başım da dönüp duran yıldızlarla,
Sabahlar olana kadar dertleştim.
Sen beni en son sarhoşken vurdun,
İşte ben o gün ölürken,ölümsüzleştim...