On Dakika Ara

aşk bu;
önemsediğin kadar solursun işte
sevildiğin kadar unutulur!
o;
yere düşen çocuktur !
kendi düşerse ağlar sen düşersen güler!
unuttum dediğin kadar hatırlıyor;
sevmiyorum
istemiyorum
bitti artık
dediğin kadar;
hepsi birbirinin aynı
beş şıklı soru cevabı kadar düz mantık
kendi halüsinasyolarınla dertleşebildiğin kadar
yani
seni sana düşürebildiğince seviyorsundur...!



oysa gördüm...
parıldadı birden benzin!
aniden ve istemsiz çarpıştı
kırıldı irisler
bir çocuk koşuşturdu yüreğinde
değiverdi birden kavına kibrit
ağlıyordu
hissettim
evini bulmuş ağlamasıydı bu
kaybolmuş ve yitik...!



titrek ve ardışık nefeslerle
buruk bir hüzün ışınlandı uzaya
yılların eteklerine saklansa da
karasını yüzüne bulayarak
geçmişin aynası yaladı zihinleri
yıllar zamana meydan okusa da
görmezden gelse de
görülmüştü
okunmuştu
sevda mektubu
yine
sarıldı ateş tırmandı eteklerden bacaya...!



hani unutmaya beş kalmıştı zaman
hani eskimişti biletler
hani bitmişti film!
biriciğim
öyle acıdı ki içim
yine kurşuna gerek yok baktın
yine vurdum kıyıya, battı gemilerim
oysa
gözlerini ıslatan kuşlar fısıldıyor kulağıma

__benden duyma ama!
__bitmedi;

on dakika ara...!