Öpeceğim El mi Var

Kaybetmişim yolumu şaşkınım divaneyim
Kendimden bihaberim deliyim avareyim
Kör kandilin peşinde sanki bir pervaneyim
Gelenim olur diye bakacağım yol mu var

Saatlerim yıl olmuş geçmiyor ki zamanım
İçin için yanıyor görünmeyen samanım
Bacası yok gönlümün görünmez ki dumanım
Avuç avuç yollara dökeceğim kül mü var

Gündüzlerin farkı yok kapkaranlık geceden
Her gün deli boran kar eksilmiyor yüceden
Gün geçmiyor sitemler düşmesin şu heceden
Tutup ince belinden dikeceğim dal mı var

Dünyasından bezmiş bir akis durur aynamda
Hüzünler kement atmış dizilidir boynumda
Kışlasına gönderdim yavrum da yok koynumda
Derinden nefes alıp kokacağım gül mü var

Garip kaldım dünyada ne babam var ne anam
Dertlerim bir değil ki hangi birine yanam
Hayallerine kanıp düşlerine mi kanam
Bir bayram sabahında öpeceğim el mi var


DOST YÜREKLERDEN NAĞMELER

Yıllardır gurbetteyim özlemişim vatanı
Dalında ki meyvayı toprağın kokusunu
Görmedim bu yerlerde huzur ile yatanı
Alamıyor ki insan güvende uykusunu


Hani nerde bayramlar Hani ezan sesleri
Değmedi bu alnım secdeye de yerede
Şeker verip ellere barıştırıp küsleri
Kaç zaman el öpmedim anam babam nerede ( azaptar ) Mustafa Alandağ

Birazcık sevinç tatsam, hüzün dolar arkası,
viraneye dönmüş bedenimin karkası,
Saymakla tükenmiyor yüreğimin parçası,
Sazım çoktan kırılmış, inleyecek tel mi var?

Bir zamanlar her taraf cennetten bahçe idi,
Şimdi kör kuyudayım, görünmez oldu dibi,
Gönül yurdunda yurtsuz, her taraf mezar gibi,
Suya düşsem yılana, sarılacak bel mi var?

Huzur düşmanım san ki, Dostum oldu elem'se,
Kağıtlar arkadaşım, sırdaşımdır kalem'se
Bu gün bayram günüymüş, be kimsesiz kimse,
Seher vakti kapımı çalacak bir yel mi var? ( Mustafa Yaralı




Dost yüreklerden Damlalar