Özlenen O Büyük Aşka

Yanan,
Kavrulan yüreklerimizdi,
Selleri özlemişti,
Serinlemekti umutları meğer.

Gecelerin sessizliği ürkütürken,
Sabahın ışığı da, güneşi de, serinliği de
Yalan oluyordu akşama varmadan,
Yalan oluyordu billâhi.

Ayak seslerini bekliyordum,
Rüzgârları nefesin sanıyor,
Yanılıyordum,
Ağlıyordum,
Bir kez daha yıkılıyor, kahroluyor, çöküyordum.

Yarım asırlık bedeni devirmeden fırtınalar,
Ümitleri tükenmeden bedenimin,
Yani henüz daha ölmeden,
Bekleniyordun, aranıyordun, çok özleniyordun,
Çok çok işte.

Bir ilkbahar sabahı, yok yok öğlen sonrası,
Kartepe karsız,
Eritmişti yüreklerimiz çünkü, sıcak özlemleriyle.
Tam o anda,
Derin uçurumların kenarından geçiyorken yalnızlığımız,
Bir el, bir el uzandı sımsıcak,
Bitti özlem,
Bitti yalnızlığımız,
Uçurumlar bile vız gelmeye başladı,
Saatler yetti yılların pasını silmeye,
Gülen gözler, titreyen dudaklar ikimizindi artık.
Hele o dudakların sıcaklığı, ilk öpüşmeler.

İşte tamam, tamda özlediğimdin ,
Küçücük adımlarınla yürürken,
Ayak seslerin sarsıyordu bedenimi,
Yorgun nefesin fırtınalar estiriyordu içimde,
Mutluydum, hemde çok mutluydum.
Geldiğin belliydi,
Ruhum dolmuş, yüreğim sımsıcak,
Sen gelmiştin.
Bil ki bir tanem, bil ki her şeyim, şunu çok iyi bil sevgilim.
Sen,
Bende, bu yürekte,
Sevilmek için, yaşamak için bir ömür boyu,
Çok ama çok özlenmiş ve beklenmiştin.


18 Nisan.2010.Sarıyer.