Parkımız

aynı değil mi gökyüzü, şu bulutlar
burası hasret şehriymiş ne farkeder
bir yaprak dökümü yaratmış rüzgâr
burası, bizim parkımıza benzer

parkımız; kaçamaklara boyun eğen
biz iki deli aşığın sığınağı parkımız
az mı mevzilenmiştik köşesinde
kaç güz yaşamış, kaç yaz geçirmiştik söylesene

ne yağmurlar görmüştük o yaşlı çamın altında
merakla bakan çocuklara az mı film olmuştuk
ve ilk öpüşüm, cesaretimin ayaklandığı
aşkımın coştuğu bir anın bebeği öpüşüm

yaban gülleri dudağından almış rengini
bir buse, bir güle nasıl da ilham vermişti

şimdi uğramıyorsundur bilirim
yaşamak istemiyorsundur anıları
parkımız bu ayrılığıda mı görecekti
yerimizi iki ayyaş almayacaktı...