Puslu Bir Pencerenin Ardı Gibiyim

O bendim işte..
Öyle uzaktan bakınca tanınmayacak kadar yabancı
Anlaşılmayacak kadar karmaşık

Ha gayret...

Puslu bir pencerenin ardı gibiyim...
kendimce güneşi bekleyen.
Çok sorularım var gelebilene
Gitmenin suskun çığlığında çırpınırken ben

O bendim işte...
biraz yorgun biraz kırgın
Ve birazda kayıp umutlar dehlizlerindeyim
yok kaçışım kendimden

Nasıl anlatsam bilmem ki yamaçlarım uçurum
Adımdan ötesi meçhul
tutunsam rüzgarlar kalır avuçlarımda
Fırtınaya kapılan.

O bendim işte...
Kaç yalan söyledim kendime
Ağlarken güldüğümü sanırdı yüreğim
Öyle güneşe sıvardım zamanı umarsız

Iraktır işte...
hayatın orta yerinde yarına karşılıksız dokunmak.