Rabbim'in Emanetisin

Karanlık gecelerime doğdun ay gibi,
Nefesim oldun en dar günümde.
Sana özlemdi hep bu yüreğim,
Sana tutsak!
Yapamaz ki senden uzak,
Bilirsin eller hep alçak!








Sahipsizdi bu gönlüm,
Belki de tutunacak bir dal istedi.
O dalların bir gün kırılabileceğini bilebile,
Hep sana dayandı, sana sığındı.
Belki de hep senindi,
Ya da tanıyamadı seni.
Sanki geleceğini bilemedi,
Sana, körkütük aşık bu yüreğim.
Sana muhtaç ellerim,
Üşüyorum yalnız bırakma beni.








Sus, konuşma sakın!
Gözlerin seni ele vermesin,
Ne olur tutma başka elleri,
Sen sadece bu yüreğe aitsin!
Anla ne olur benimsin,
Şu minicik yürekte,
Kocaman bir yer edinmişsin.







Ayrılamam senden asla,
Sakın, kopma bu candan!
Vermem seni kimselere,
Sadece bu yüreğe aitsin.
Unutma!
Sen bana Rabbim'in emanetisin.








Seviyorum seni, bunu bil istedim,
Sen, benim her şeyimsin, her şeyim.
Sakın, bu cana kıyma olur mu bir tanem?
Seninle açtı gözlerini bu yüreğim,
Sensiz kapkaranlık olur, dünyam
Gecelerim ise zindan!