Revan

Revan...

'Gönlümün köhne sokakları üşüyor ve kandilleri sönüyor sen olmadığında'

Ayrılıklar...

'Süt kesiği göğsümden ayırdılar bizi,
Emziremedim sensiz geçen günleri...'

Susma, susma Revan...


Ağır aksak hayallere kurban verilen,
Adına mühürlenmiş nehir çizgisi gibi yüreğim...

Sen sustukça körelen bir bıçağın iki yüzü,
Yüzü soyulmuş bir aşkın rehavet örtüsü...

Ziyadesiyle gözleri kör, kulakları sağır eden bir sevda!
Hayalleri bilmem kaç bin parçaya bölünmüş bir hayat...

Onca ay, onca gün ve onca saatten sonra;

Yağmura yazılan her kelama gücenen bulut gibiyim şimdi...
Öylesine öksüz ve öylesine dili yaralı...

'Yine saçlarımın karası bulaştı yalnızlığıma,
Ve dokunuşların ilk günkü gibi karnımda...'

Sıla-i rahim farzdır Revan!


Senden sonra,
Müptezel hüsranlara gebe bırakma beni...

Ben,
Acınası bir Meczup!

Gel...