Ruhum Göçebe

sen kokarken atmosfer
burcu burcu
sıkıştırıyor hatıralar
ruhumdan taburcu edemiyorum
ne seni, ne sensizliği...

her bir yanım göçebe
sana doğru
biraz sıksam kendimi
silkelensem
sen akıyorsun hücrelerimden

bir tek ıslak mendiller kaldı hatıralardan
bir de yüzümde çiy tanesinin soğuğu
aynasız suratların gölgesinde yaşıyorum
elim yüzüm kir pas içinde
dul bırakılmış gecenin elleri üşüyor
uykusunda bir karınca rüyasını arıyor
karanlığa saplanmış dikim hatası yüreğim
ensesine sokuluyor anıların

ey gözleri sürmeli yarim
ben nereden toplayacağım elalarını
nereden bulacağım senli gülücükleri
bıktım artık
her gün düşlerin tozunu almaktan
hüzün adalarına seferler düzenlemekten
yüreğimin avlusunda
yağmurlar biriktirmekten

ey bedenimin acıtan yarası nerdesin?
kağıt kederli
kalem yorgun
kelimelerin boynu bükük
cümleler ağlamaklı

gelsem diyorum
günesin sıcağına banarak
yıldızların parlaklığını alarak
ay'ın şavkını toplayarak
rüzgarın elinden tutup
kapına gelsem
alır mısın içeri
sana adanmış ruhuyla
bu göçebeyi

08.01.2007/Ankara
Aşkın Ummanı/Ahmet EROĞLU®