Sabahın Beşi

Sabahın beşi
Uyanmadan hasetlik dünyaya
Sıyrılmadan insan
En insanlığından
Tertemiz dupduru sabahın beşi
Perşembe ertesi diğer erteler gibi


Dingin avluma açıldı binbir kapı
Hasetsizliğime
Alıştığım tesellisizliğe


En sağda ahşap tahta
Eşiğine bastım
Gömlek cebinden babam çikolata uzatır
Zamandan güçlü elleri
Özlemim


Bir kapı
Kanatları altında zulası bıçak melek
Sarmaya hevesli
Yaklaşıyorum az ısırarak öpüyor
Duymuyorum acısını bıçağın
Akarken sımsıcak kanım
Sevgi kanamalı da güzel



Bir kapı
Sıfırın altında insanlık
Dişleri arasında kardeş eti kalmış
Musibet nefesleri mundar kokmuş
Kapıyorum usulcacık


Bir kapı
Körpe dallara güneş damlayan ağaç
Bulutu bildiğimiz beyaz
Denizi gümüş giyinmiş sımsıcak
Aydınlığa dalanlar var
Çıkanlar karanlıktan
Dalıp çıkanlar
Tüm isteklerinden geçmiş
Sevinci gamzelerinde doğmuş
Orda tükenmiş
Ayaklarında pranga yaraları
Çoktan iyileşmiş
Acı tutulması dilleri çözük
Ümitsizlikleri ölmüş
Tanıyan biri el sallıyor uzaktan
Gel diyor gel


Gün ağarmakta artık


Atlayarak son kapıya
Yarı açık
İtiyorum gözlerimle
İçime açılıyor
Koskocaman solgunluk
Koskocaman karanlık
Sıvanıyor derinlerden sesime
Ölümün alacağı ne kaldı
Soruyor avazı çıktığınca


Onu arıyor gözlerim
Çırılçıplak tüm benliğiyle orda
Sesleniyorum ona özleyen ağzımla
Çok özleyen ağzımla
Damağımda kalanıyla
Duymuyor
Kelimelerim kan dolaşır
Kağıdın damarlarında sevişir gibi
Duymuyor
Sesim diğer sesime
Kapılar duvarlara
Şafak gün ortasına sayıyor adımını


Kapanıyor tüm kapılar
Zaman döngüsü yırtarak geçiyor
Güneş ağartmadan sabahı
Yıldızlar ışıtmadan karanlığı



Dizlerim kırık
Karnıma çekili pike altı
Ömrüm büyük parçası, yitiğim
Korkulu özlemek bu bilirim
Daha çok özlemek
Yankısı sana vurmaz özlemek


" Bir ömürlük misafir " sin
içimde yatıya kalan...


-Dilemma Sancıları -