Sadakat 2

Aç bir köpek kadar sadık...
Yüzünü Sürtüp te sahibinin ayağına
Gözleri dolu, dolu
sevgiye muhtaç bir kadın
Ekmek dilenirmiş gibi
Sevgi dileniyor
Yaratıcısı karşısındaki adamış gibi
El pençe ibadette duruyor...

Sonrasında adam olmamış adam
Çatık kaşlarını dikip karşısındaki tepelere
Ben kanunsuz sultan Süleyman'ım
Hiç utanmadan
Bir kafa işaretiyle bu tepeleri ben yaratım
Ve sen esaretime mahkûm kölemsin

Gel zaman git zaman
Yıllar bir kadının esaretinde kaybolur
Çatlar ten eller avuçlar
Karın tokluğunadır yaşamak
Gün gelir sevgi dilencisi ölmüştür
Ölmek kimisi için yeniden doğuştur
Ve ...
Zaman adil davranır
Herkes aynı oranda yaşlanır
Beli bükülmüştür kanunsuz Süleyman'nın
Zalimce düşene, zalimce tekme atılır

Ve günüdür yaşamla hesaplaşmanın
Kanunsuz Süleyman cüzama yakalanır
Devası daha bulunamamıştır bu iletin
Dağ başındaki bir mağarada cüzamlı bir adam
Sesiz suskun ölüme terk edilir