Şafağın Ardında
Bir tren geçti dünyamdan
Dünyamda ışık
Tren karanlık
Bir geçit vardı, dar
Kıldan ince, kılıçtan keskin raylar üstünde
Yol aldık
Dirençli ve cüretkar
Sevince dolanan sarmaşık
Tünele girdi uzayarak
Şafağın ardında
Uzakta
Çok uzakta nokta kadar bir ışık
Zaptedilmiş çoktan
Aniden durdu tren gürleyerek
Kalbim durdu duracak
Ben çaresiz, ben güneşe tutsak
Burnundan soluyan duman
'Çek dedi gözlerini güneşten' haykırarak
Yüreğim çatladı çatlayacak
Gözümün nur'u damladı damlayacak
İçime dolan okyanustan
Az kaldı sökecekti şafak
Söküp aldı vuslat'ı avuçlarımdan
Fakat ne güneş kayboldu yürekte
Ne de güneşte ışık
Alnımızdaki yazı karaysa
Behey karanlık, ne kadar kara olabilirsin?
Ardın aydınlık...!
Bilincim halâ açık.
Temmuz 2011 İzmir
kimi gün umuttu ya şiir;
ben, o dizelere yansıyan direnişin
şaireyi alkışlı-yorum!
saygıyla
Ercan //
Anlımızdaki yazı karaysa Behey karanlık, ne kadar karanlık olabilirsin Ardın aydınlık..!
Bilincim hala açık..🤐🤐🤐👍😙
kutlarım hemşehrim bu kadar güzel dizeler,de sesiz haykırış meydan okuma vardı cesur bir yüreğin final harika olmuş şiir tadında şiir okudum.. saygılarımla kaleminizin izi silinmesin👍👍 '' Şafağın ardında !.. '' hep aydınlıkla yüz yüze gelemeniz dilegiyle..👍
Zifiri karanlıklar aydınlığa gebe..güzel bir meydan okuma olmuş şiir diliyle..gönlünüze sağlık.