Şafak Mırıldanmadan Önce

-1-

bir kış üşümesi zannediyordum
ellerimdeki titremeyi

körfez donmuş içimde


nasıl ölçülür şöminenin nabzı
artsın ateş
yerleşeyim kavruk anıların üzerine
ısınsın şiir

mısralarda yanmış can kokusu


düşen yağmur tanelerine imbat şarkı söylüyor
fal tuttum terkedilmiş hatıralara
dökülürken gözlerimden hüzzam bir gece
parmak uçlarıma kadar birikmiş ıssızlığımı
kırmızı bir boya ile süslüyorum
üşümekten korktuğum kadar
renksizlikten korkuyorum
ne zaman açacak çiçekler
toprak çoçukları özlemiş
ağaçlar yeşili
ben seni


bulutlarda hasret kokusu

-2-

uzun geceler
masal sonlarını okuyan kadınları ağırlar
susarlar gece boyu bir ayin gibi
tenlerinde şehrin imdat çığlıkları
sesleri duyarlar göğün hafızasına dair
yarin ki savaşa bedenleri hazır
bir gülerler
bir küfrederler

-3-
misafirim ol gece yoksulluklarımın
bana ayışığını getir
yüzümüz kedere dokunmadan
şen bir uykuya götür
biraz acele et
şafak mırıldanmak üzere