Şahmaran

tahmasp...
bir ışık hüzmesini içinde
yılanlar arasında
ellerini yüzüne siperederken,
tanımıştım seni.
ben anlattıkça dünyanın evvelini,
dalıyordu gözlerin,özlüyordun.
dünyayı ve anneni.
dünyanın altında yaşar,
herşeyin üstünde severim demiştim sana.
ölüm ısrarla kovalasa da,
dayanamadın yalnızlığa
ve ben...
salıverdim seni sonsuzluğa.
bir hediye bıraktım vücudunda,
şahmerandan sana.
her suya girdiğinde,
pullanacak,döneceksin bana.
üzülme...
beni ellere verdiğine,
ben şahidim büyük sevgine.
kendimi feda ettim,
kuruğumu düşmanlar,
başımı sen yiyesin diye...

arkadaşım... (TANER ALP AYDIN'A) :)